قدرت مطالبه گری مسئولان گلستانی از شعار تا عمل

مهین نورافروز- اقتصاد هیرکان: وضعیت نامساعد اقتصادی استان گلستان و درآمد پایین سرانه این استان در بین استان های کشور ، چوب حراجی بود که سال ها پیش به دلیل کشاورزی  عنوان شدن این منطقه و کم کاری نمایندگان مردم در مجلس برای مخالفت با این مصوبه در سال های گذشته در مجلس برای عدم استقرار صنایع بزرگ بر پیکره آن زده شد و حالا چند سالی است که پس از گذشت سال ها، فشارهای اقتصادی و عقب افتادگی استان در بخش درآمدی مسئولان را برا آن داشته تا  از اهرم مطالبه گری خود برای رفع مشکلات استان استفاده کنند.

از کم کاری برخی مدیران در دریافت بودجه های عمرانی گرفته تا دریافت منابع بانکی و اجرای طرح های توسعه ای بلند مدت چون منطقه مرزی اینچه برون و احداث خط ریلی کریدور شمال به  جنوب ، چین و آسیای میانه همه و همه دست به دست هم داد تا استان به رغم داشتن ظرفیت های بسیار عالی طبیعی و اقتصادی  هر سال بیشتر در مرداب فقر فرور برود.

از سوی دیگر به دلیل عدم مطالبه گری جدی استاندارن، نمایندگان  مجلس و دیگر مسئولان، طرح های گردشگری هم در این استان جایگاهی پیدا نکرد و سرمایه گذاران به دلیل جزیره ای عمل کردن دستگاه های اجرائی و ایجاد موانع متعدد از استان فراری و در استان های همجوار اقدام به سرمایه گذاری با حفظ تامین امنیت سرمایه هایشان کردند  که سال ها است از نتایج آن بهره می برند.

سنگ اندازی های غیر کارشناسی، پاس دادن سرمایه گذاران به دستگاه های اجرایی متعدد، فقدان زیر ساخت ها و نداشتن امنیت و سهم خواهی برخی دستگاه های اجرائی در اجرای طرح های توسعه ای عواملی بود که استان را در برزح بی تدبیری و شعار زدگی بدون عمل به برهوت حسرت توسعه تبدیل کرد.

خروج نیروهای کار از استان به استان های همجوار و  ورود مهاجران از دیگر استان ها به گلستان و ورود بی رویه افغان ها و گسترش حاشیه نشیتنی و آسیب های اجتماعی در این مناطق  در سنوات گذشته  از جمله مصائبی بود که فقط به دلیل کاهلی و کم کاری مدیران در خواب فرو رفته سابق و مطالبه گری ضعیف آنان حتی برای بخش کشاورزی شرایط استان گلستان را به  روزی کشاند که دیگر به راحتی قابل جبرات نیست و اجرای حتی یک طرح کوچک امروز به میلیاردها تومان اعتبار نیاز دارد.

استانی که سال ها است امنیت غذایی کشور را تامین می کند، اما خود بی بهره از  توسعه یاقتگی و تخصیص منایع قوی حتی برای اجرای پروژه های کشاروزی و ایجاد صنایع تبدیلی بوده است.

موقعیت اقتصادی استان نه فقط در حوزه کشاروزی که در حوزه گردشگری، پرورش و صادرات اسب و انواع طیور و تولید  دام سبک و سنگین به راحتی می تواست حتی بدون استقرار صنایع و یا هلدینگ های بزرگ منافع مالی زیادی برای استان به ارمغان بیاورد که نه تنها هیچگاه جدی گرفته نشد که همان اندازه ظرفیت هم رو به افول گذاشت.

استانی که روزی خود بالاترین تولید دام در کشور را داشت حالا خود به وارد کننده گوشت و شیر از دیگر استان ها تبدیل شده است.

کاهش قدرت و تصمیم گیری اتحادیه ها و شرکت های تعاونی به دلیل همان بی توجهی ها موجب حضور دلالان و خام فروشی  دسترنج کشاورزان با قیمت های نازل و فروش انها با لاترین قیمت و به نام استان های دیگر در بازارهای داخلی و خارجی شد.

نعمت تجاری دیگری به نام منطقه ازاد اینچه برون و کریدور اقتصادی آن که اگر در هر استان دیگری بود تا به حال به قطب اقتصادی کشور تبدیل می شد از دهه 80 تا کنون بارها مصوبه دریافت کرده اما همچنان توسعه آن در هاله ای از ابهام باقی مانده است.

توسعه ریلی این مرز به عنوان کریدور شمال به جنوب که چین و آسیای میانه، روسیه و حتی امکان اتصال اروپا به ایران را دارد از دیگر مزیت های طبیعی این منطقه بود که همانند ظرفیت های دریایی استان  سال ها نایده گرفته شد و هر استاندار و نماینده مجلسی برای تامین روزمه خود مدتی توسعه آن را در بوق کرنا کرد و رفت، اما مطالبه گری جدی برای اجرای آن انجام نشد.

از سوی دیگر گلنگ زنی های بدون  برنامه کارشناسی شده و یا در نظر نگرفتن  تامین مالی طرح قبل از اجرا موجب شد تا استان در سال های اخیر با موجی از پروژه های بلاتکلیفی روبرو شود که حجمی از اعتبارات عمرانی را روی دست استان ودولت ها می گذاشت تا جایی که با دستور رییس شهید  دولت سیزدهم کلنگ زنی ها ممنوع و تکمیل پروژه های باقی مانده از قبل در دستور کار همه استان ها قرار گرفت .

اجرای نشدن پروژه پتروشیمی گلستان پس از کذشت 18 سال و سرگردانی سهامدارن ، سد نرماب، توسعه شهرک هزار هکتاری اترک،  بلاتکلیفی در اجرای  طرح های گردشگری آشوراده ، عدم توجه به توسعه بنادر ترکمن و گز و استفاده از ظرفیت این بنادر، بازارچه های مرزی و ساحلی و خاموشی صنعت خاویار ، فرش دستبافت  و تالاب های استان و خلیج گرگان همه و همه دست به دست هم داد تا امروز گلستان با شرایط بحرانی بسیار سخت اقتصادی همچون کلاف سردرگمی بروبرو شود که از هر طرف گرهی را باز میکنی از سوی دیگر گره می خورد. .

اینها همه و همه فقط نتیجه عدم مطالبه گری مدیرانی بود که در  سال های گذشته گلستان سکوی پرتاب خوبی برای برای موقعیت های سیاسی و کاری آنان بود و در جواب رسانه ها کم کاری خود را  در عدم تخصیص منابع به گردن دولت ها می انداختند.

شعارهای بدون عملی که امروز با حضور استاندار جدید در دولت چهاردهم و تلاش های شبانه روزی وی و  دیگر مسئولان استانی از رییس دستگاه قضایی استان گرفته تا نمایندگان مجلس در حمایت از اجرای طرح های توسعه ای  استان و سرمایه گذاران هنوز رنگ و روی اجرائی شدن به خود نگرفته است و نتوانسته مردم و سرمایه گذاران را آن طور که باید قانع کند.

امروز استاندار گلستان در حالی با روحیه مطالبه گری جدی بر کرسی استانداری تکیه زده است که دلار در حال رد کردن مرز های 90 هزار تومانی است و  بدون شک جذب سرمایه گذاران  و مطالبه گری از دولت برای سهم خواهی بیشتر استان از بودجه های ملی در این شرایط سخت نسبت به سال هایی  که استان از دلارهای 7 هزار تومانی بی بهر ماند کمی دور به نظر می رسد، اما تلاش های این روزهای بخش خصوصی و توجه دولت به حضور این بخش در توسعه و تصمیم گیری ها نشان از دارد که از مسئولان بالادستی در سطح کلان کشور گرفته تا پایین دست به این نتیجه رسیده اند که به قول خودشان " راه نجات کشور از بخش خصوصی می گذرد" .

حالا باید نشست و دید که تیغ مطالبه گری مسئولان استانی و نمایندگان مجلس تا چه اندازه برای مردم و طرح های توسعه ای استان برنده است.

استانی که اگر امسال و سال آینده برای برون ر فت آن از مشکلات عنوان شده راه حل جدی اندیشیده نشود، قطعا به مهاجرت همین اندک سرمایه گذار و  نیروی جوان برای  کار و تامین معیشت تبدیل خواهد .